Polska międzywojenna
„Polens Zwischenkrieg“
Autor: Stefan Schell,
wydanie – 1 maja 2022 r.
318 stron, wydawca: Pour le Merite
1.
Z okładki książki:
Państwo polskie, ponownie utworzone w 1919 r., nie spełniało oczekiwań wpływowych polskich polityków, wojskowych i intelektualistów. Według ich wyobrażeń Polska powinna być znacznie większa i obejmować również tereny, na których zamieszkiwała jedynie mniejszość polska. Początkowo odszkodowano się na przegranych, anektując niemieckie prowincje na zachodzie i litewskie na północy. Wojna z młodą Związkiem Radzieckim zakończyła się przejęciem Galicji i części Białorusi. Józef Piłsudski i jego następca Józef Beck byli zainteresowani utrzymaniem Rzeszy Niemieckiej w ryzach. Dlatego Polska wielokrotnie oferowała zachodnim stolicom wsparcie w działaniach wojskowych przeciwko Niemcom. Dopiero w 1939 roku polskie marzenie wydawało się spełniać. Renomowany historyk Stefan Scheil szczegółowo wykazuje, że polska polityka wielkiej potęgi przyczyniła się do powstania scenariusza wojny w 1939 roku. Ufając interwencji militarnej mocarstw zachodnich, polski rząd odrzucił każdą niemiecką propozycję kompromisu, uniemożliwiając w ten sposób pokojowe porozumienie w sprawie Gdańska i korytarza.
2.
O książce ze stron: stefan-scheil.de/polens-zwischenkrieg/
„Dążenie do wielkiej potęgi było przekleństwem naszej linii politycznej. (…) Polska polityka wielkiej potęgi nie zrezygnowała z planów odłączenia Ukrainy i Kaukazu od Rosji i nadal formułowała cel przyłączenia Gdańska, a nawet Prus Wschodnich. Pewne działania w tym kierunku, które najlepiej można określić jako taniec na jajkach, były podejmowane przez organy państwowe lub instytucje finansowane przez państwo. Opinia publiczna była z tego niezwykle dumna i bardzo zadowolona”.
Michał Łubienski, szef kancelarii polskiego ministra spraw zagranicznych
Z przedmowy:
„Autor ma bardzo ograniczony wpływ na to, czy ustalenie i stwierdzenie faktów historycznych będzie miało na czytelnika i opinię publiczną ogólnie działanie pojednawcze, czy też prowokacyjne. Niemniej jednak chciałbym w tym miejscu wyrazić nadzieję, że przyszły rozwój stosunków polsko-niemieckich będzie charakteryzował się trwałą i owocną współpracą. Przedstawione poniżej ustalenia nie powinny stanowić przeszkody w tym zakresie”.
Z podsumowania:
„Do szczególnych cech ówczesnej polskiej myśli narodowej należało przekonanie, że przebieg historii pozbawił ją istotnych możliwości rozwoju, oraz wynikający z tego wniosek, że tę niesprawiedliwą sytuację należy naprawić środkami XX wieku. …“
(Dalej pod: stefan-scheil.de/polens-zwischenkrieg/)
3.
Niektóre oceny: www.amazon.de/Polens-Zwischenkrieg-Stefan-Scheil/dp/3932381823
Polska chciałaby mieć granice od Rostocku do Odessy i tuż przed Moskwą (1942), ciekawe.
Absolutnie doskonały styl pisania dla książki tego rodzaju.
Imperialistyczne i antysemickie stanowisko Polski od około 1900 roku do praktycznie końca II wojny światowej było mi w dużej mierze nieznane. Szczególnie pouczające są mapy sporządzone przez Polskę z roszczeniami terytorialnymi od Łaby do Moskwy, niezależnie od tego, czy zostały one wykorzystane w Wersalu, czy też sporządzone jeszcze w 1942 roku.
Właściwie szukałem tylko książki o wojnie Polski z Rosją po zakończeniu I wojny światowej, ponieważ Polska nie była zadowolona z granic wyznaczonych w Wersalu, a o tej wojnie nic się nie czyta ani nie słyszy. Informacje, które można tu znaleźć, naprawdę rzucają światło na cały okres międzywojenny i są częściowo przerażające, np. plan Polski dotyczący Madagaskaru, polegający na wysiedleniu 3 milionów Żydów z Polski na wyspę.
Od początku istnienia II Rzeczypospolitej Polska dążyła tylko do zagarnięcia ziemi. Jej celem było wielkie imperium słowiańskie i granica na Odrze-Nysie. Od początku kłamali i oszukiwali.
Hitler nie musiał wymyślać powodu do wojny.
Podczas lektury warto pić herbatę uspokajającą.
Tych informacji nie znajdzie się nigdzie indziej
Najpierw krytyka: autor utrudnia czytanie, ponieważ często odbiega od chronologii i trzeba najpierw cofnąć się do lat poprzedzających bieżący moment.
Właśnie w przypadku tego niezwykle złożonego przebiegu wydarzeń niezwykle ważne jest jasne spojrzenie na kolejność, a tym samym na pytanie: co było przyczyną, co było skutkiem, kto ponosi winę za co i w jakim stopniu? …
Jeśli chodzi o kwestię winy za wojnę, sytuacja wygląda jednak zupełnie inaczej, jeśli weźmie się pod uwagę – analogicznie do I wojny światowej – otoczenie Niemiec, a w szczególności politykę Polski. Głównymi przyczynami obu wojen światowych było przede wszystkim to, że wcześniej nie uwzględniono aspektów prawa międzynarodowego, które ostatecznie zostały wprowadzone przez stronę amerykańską. Po pierwszej wojnie światowej Polsce przyznano tereny czysto niemieckie z czysto niemiecką ludnością, co stanowiło rażące naruszenie prawa narodów do samostanowienia. Dla Polski łatwiej byłoby złagodzić spór między Niemcami a Polską poprzez porozumienia dotyczące „Gdańska”. Nie chciano tego jednak zrobić, ponieważ w związku z zawartymi w międzyczasie sojuszami z Francją i Anglią zakładano, że w razie wojny uda się pokonać Niemcy.
Ta książka przedstawia zupełnie nowy, bardziej zróżnicowany obraz historii niż ten propagowany i utrwalany przez szkoły i media, pokazując, jak złożone, a jednocześnie jak zdecydowane były działania wszystkich stron (!) zmierzające do wywołania wojny.
Każdy, kto chce uzyskać bardziej precyzyjny i oparty na prawdzie obraz historii oraz informacji na temat historycznie ukształtowanych relacji między wielkimi państwami (USA, Anglią, Francją, Polską, Niemcami), z pewnością znajdzie tu wiele nieznanych, ale ważnych informacji.
Queltext: silesiaweb.net/polens-zwischenkrieg/
Tłumaczenie na język polski zostało wykonane automatycznie za pomocą serwisu deepl.com.
Ponieważ tłumaczenie to może zawierać błędy, obowiązuje wyłącznie wersja w języku niemieckim.